«توپ‌های ماه اوت»، روایتی بی‌نظیر از مراحل آغازین جنگ جهانی اول

به گزارش برنا، تاکمن اثر خود را با مراسم خاکسپاری ادوارد هفتم آغاز می کند و قدم به قدم به بررسی اتفاقاتی می پردازد که به جنگی بزرگ و خانمان سوز منجر شدند. کتاب توپ های ماه اوت، اثری جامع، خیره کننده و بسیار آموزنده است که به دلیل توانایی مثال زدنی تاکمن در به تصویر کشیدن شخصیت واقعی عاملین کلیدی در وقوع جنگ، به اثری کلاسیک تبدیل شده که تا نسل ها، مخاطبین را به وجد خواهد آورد.

پس از گذر از فصل‌های مقدماتی، تاکمن با جزئی‍ات از وقایع آغازکنندهٔ آن جنگ بزرگ سخن گفته‌است و سپس بر روی تاریخ نظامی متخاصمان، با تأکیدی ویژه بر قدرت‌های بزرگ، متمرکز شده‌است. در واقع توپ‌های ماه اوت روایتی است از مراحل آغازین جنگ جهانی اول، از تصمیم دول اروپایی برای ورود به جنگ تا عملیات نظامی مشترک فرانسویان و بریتانیایی‌ها برای متوقف ساختن پیشروی آلمانی‌ها در خاک فرانسه. تاکمن ضمن شرح ماوقع ماجرا، برای خواننده از بحث‌ها، طرح‌ها، استراتژی‌ها، رخدادهای جهان، و احساسات جهانیان پیش و طی جنگ بزرگ روایت کرده‌است.

مترجم در مقدمه‌ای که بر کتاب تاکمن نوشته، جنگ جهانی را نقطه عطفی در ختم دنیای قدیم و یا به تعبیر غربیان «پایان دورۀ زیبا» می‌خواند، که به گفتۀ او چنین بود: «رفاه و شادی برای اقلیت دارا و ادامۀ قناعت شیوۀ زندگی سنتی در میان کمتر برخورداران.»

کتاب برندهٔ جایزهٔ پولیتزر در سال ۱۹۶۳ در بخش آثار عمومی غیر داستانی شد. «توپ‌های ماه اوت» کتابی است که جان. اف. کندی همیشه به همکارانش پیشنهاد می‌کرد که این کتاب را بخوانند. نشر ماهی در بهار سال ۱۳۹۳ ترجمهٔ فارسی این کتاب را به قلم محمد قائد روانهٔ بازارهای ایران کرد.

بخش‌هایی از این کتاب: 

 قیصر دائم السفر از نزول اجلال به پایتخت های خارجی قوت قلب می یافت و جایی که بیش از همه دلش می خواست ببیند، پاریس دست نیافتنی بود. در پاریس، مرکز تمام زیبایی ها، همه ی آنچه خواستنی بود، تمام آنچه برلن نداشت، به رویش بسته بود. می خواست استقبال پاریسیان را به دست آورد و نشان عالی لژیون دونور بگیرد و دوبار ترتیبی داد تا منویات ملوکانه به اطلاع فرانسویان برسد. دعوتی نیامد که نیامد.

 در آن روزگار عمده ی ساکنان پروس معتقد بودند که «کشورشان باید میان «قدرت جهانی» شدن یا «سقوط» یکی را انتخاب کند؛ در میان ملل جهان، آلمان از جهات اجتماعی - سیاسی در رأس پیشرفت در فرهنگ است، اما در محدوده ای کوچک و غیرطبیعی فشرده شده و نمی تواند بدون قدرت سیاسی فزاینده، دامنه ی بزرگتر نفوذ و سرزمین های جدید به اهداف اخلاقی بزرگش برسد؛ این افزایش قدرت باید با جنگ به دست آید و نتیجه می گرفتند فتح قانون ضرورت است، جنگ قانون طبیعت است.